Στις 7 Μαρτίου φέτος, η Tσικνοπέμπτη αναδεικνύει την απόλυτη εξάρτηση της από την Αποκριά, που φτάνει στο τέλος της την τελευταία Κυριακή πριν από την Καθαρά Δευτέρα, εισάγοντας έτσι την περίοδο της νηστείας πριν το Πάσχα.
Αν και επίσημα δεν είναι αργία, η Τσικνοπέμπτη είναι γεμάτη με κρέας και τσίκνα από τις πρώτες πρωινές ώρες, ενώ συχνά γίνεται αντιληπτή ως μια μικρή γιορτή σε διάφορα εργασιακά περιβάλλοντα. Η ημέρα είναι γνωστή για την ατμόσφαιρά της, η οποία είναι πιο χαλαρή σε σύγκριση με άλλες εργάσιμες ημέρες.
Η Τσικνοπέμπτη και το 2024 θα κηρύξει και την έναρξη του ξεφαντώματος της Αποκριάς, μιας και είναι από τις πρώτες μέρες μέχρι την Καθαρά Δευτέρα, που του δίνουμε και καταλαβαίνει. Τσίκνα από νωρίς το πρωί, «μάχη» για ένα τραπέζι σε κάποια ταβέρνα και «ωδή» στην κρεατοφαγία. Είναι όμως και από τις ημέρες, που οι εργαζόμενοι -ειδικά του ιδιωτικού τομέα- αναρωτιούνται αν συμπεριλαμβάνεται είναι αργία – ή τουλάχιστον αν περιλαμβάνεται στις ανεπίσημες ή «κατ’ έθιμο» αργίες όπως ονομάζονται.
Είναι εξάλλου η πρώτη μεγάλη γιορτή μετά από τα Θεοφάνια, που αναγνωρίζεται από τη θρησκεία μας και τιμάται σε όλη την Ελλάδα με ιδιαίτερο… ζήλο. Στο παρελθόν, τα νοικοκυριά έβγαζαν ό,τι είχε περισσέψει από τα οικόσιτα ζώα που έσφαξαν τα Χριστούγεννα και τα κατανάλωναν ενόψει της νηστείας της Σαρακοστής.
Ψητό κρέας και άφθονο κρασί είναι μέρος του τελετουργικού που δεν λείπει από κανένα τραπέζι. Αλλά και από κανένα γραφείο, μιας και οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα έχουν βρει, τα τελευταία χρόνια, το «κόλπο» της ημιαργίας και σχεδόν όλοι παραγγέλνουν τα παραδοσιακά σουβλάκια. Δεν λείπουν και οι περιπτώσεις που -εφόσον το επιτρέπουν οι συνθήκες- στήνουν οι ίδιοι φιέστα με σούβλες από νωρίς το μεσημέρι.
