Αποχαιρέτησε τον θυμό που ένοιωθε ως κακοποιημένο παιδί, βρήκε τη δύναμη να θεραπεύσει το τραύμα και να βοηθήσει με τη σειρά της άλλους ανθρώπους ως ψυχοθεραπεύτρια και κοινωνική λειτουργός.
” Αλεξάνδρα από τα 8 έως τα 18″ είναι ο τίτλος του βιβλίου της Αλέκας Μπαφατάκη-Παπαιωακείμ (εκδόσεις Kappa Books) που παρουσιάστηκε χθες στο Βιβλιοπωλείο Κωνσταντινίδης, στη Θεσσαλονίκη. Εκεί η συγγραφέας , μοιράστηκε με το κοινό στοιχεία του βιβλίου που αφορούν στην παραμονή της, από τα 8 έως τα 18 της χρόνια στην Παιδόπολη Καβάλας.
«Στα 8 μου χρόνια πήγα στην Παιδόπολη Καβάλας «Αγιος Γεώργιος». Η ζωή μου εκεί περιγράφεται στο βιβλίο , έζησα τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια, πέτρινα χρόνια, χωρίς συναισθήματα. ΄Η μάλλον όχι, τα συναισθήματά μου ήταν εκεί αλλά ήταν φόβος, ντροπή και ενοχή» αναφέρει η κ.Μπαφατάκη.
Περιέγραψε ότι πέρασε πάρα πολύ δύσκολα χρόνια, νομίζοντας ότι δεν θα φύγει ποτέ από εκεί όπου «η τρυφερότητα και η αγάπη ήταν σαν μια σακούλα στα σκουπίδια».
«Όταν με έλεγε κάποιος «Αλεξάνδρα», έλεγα είσαι, σαν να ΄ταν βρισιά. Πολλά χρόνια τρόμαζα να ακούω το όνομα μου γιατί όταν με φώναζε η διευθύντρια της Παιδόπολης, πάγωνα και έτρεμα. Εκεί όμως τα παιδιά δεν έκλαιγαν, δεν άκουγες κλάμα παιδιού ποτέ, μόνο βουβά κλαίγαμε» είπε χαρακτηριστικά μιλώντας για τα πιο δύσκολα χρόνια της ζωής της.
«Θυμάμαι μια παρέλαση της 25ης Μαρτίου που περιμέναμε στη γραμμή να ξεκινήσουν οι ομάδες, με κάποιες κυρίες λίγο πιο εκεί, που περίμεναν να δούνε την παρέλαση. «Τα καημένα τα ορφανά», λέγανε, και μας κοίταγαν με λύπη.
«Εμείς δεν είμαστε ορφανά, έχουμε μάνα τη βασίλισσα και μπαμπά το βασιλιά» τους απάντησε μία από τα κορίτσια. «Ναι, βέβαια», είπε η γυναίκα και οι κυρίες γύρω της συμφώνησαν κουνώντας όλες μαζί τα κεφάλια τους καταφατικά. Αυτό είναι ένα ανέκδοτο που το θυμόμαστε συχνά, όσοι περάσαμε από εκείνη την παρέλαση. Λίγοι, όμως, μπορούμε να γελάσουμε με την ανάμνηση».
Στα 18 της πήγε στην Αθήνα και φοίτησε στη Σχολή Κοινωνικών λειτουργών της Χ.Ε.Ν. και στα επόμενα 50 χρόνια εργάστηκε ως κοινωνική λειτουργός και ψυχοθεραπεύτρια στο Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας, στον Εθνικό Οργανισμό Πρόνοιας , εθελοντικά στην Αντλεριανή εταιρία και ως συντονίστρια ομάδων υποστήριξης.
«Σαν άτομο, μπήκα σε θέση θύματος πολλές φορές στην προσωπική μου ζωή, σαν επαγγελματίας ποτέ. Το πρόγραμμα της ζωής μου ήταν να κάνω παιδιά που δεν θα πάνε στο ίδρυμα και να μπορώ να δίνω στους ανθρώπους».
Η κ.Μπαφατάκη άρχισε να γράφει όπως είπε, για την ίδια, ήθελε να πει την ιστορία της γιατί την ενοχλούσε πάντα όταν μιλούσαν για τα κακοποιημένα παιδιά σαν να είναι χαμένα καθώς θεωρεί ότι αυτοί που κακοποιήθηκαν μπορούν να αντιμετωπίσουν και να χαρούν τη ζωή. Η παρουσίαση του βιβλίου ” Αλεξάνδρα από τα 8 έως τα 18″ έγινε από την δημοσιογράφο Δήμητρα Κεχαγιά και την ψυχοθεραπεύτρια Λία Ζωγράφου.
φωτογραφία του βιβλίου
