Με παραπλανητικές πρακτικές αποσπώνται από τους ανήλικους παίκτες κατά μέσο όρο 39 ευρώ τον μήνα, ενώ σύμφωνα με στοιχεία του 2020 οι αγορές εντός των παιχνιδιών απέφεραν στις εταιρείες περισσότερα από 50 δισ. δολάρια.
Μιλούν στην «Κ» ο Στίβεν Μπέργκερ της Ευρωπαϊκής Οργάνωσης Καταναλωτών και η Βίκυ Τζέγκα, νομική σύμβουλος της ΕΚΠΟΙΖΩ. Ένα απόσπασμα από το δημοσίευμα στη συνέχεια:
Φρούτα, νομίσματα, πετράδια, πόντοι. Αυτές είναι ορισμένες από τις ονομασίες των ψηφιακών νομισμάτων που μπορεί να αγοράσει κανείς –με πραγματικά χρήματα– σε πολλά από τα πιο εμπορικά βιντεοπαιχνίδια παγκοσμίως. Αυτά τα εικονικά νομίσματα χρησιμοποιούνται εντός των παιχνιδιών για την αγορά διάφορων ψηφιακών αντικειμένων ή υπηρεσιών. Παρά τα χαριτωμένα τους ονόματα όμως, δεν φαίνεται να είναι τόσο αθώα.
Η διαδικασία που ακολουθείται είναι συχνά αρκετά εθιστική –ειδικά για τα παιδιά– και οδηγεί ακόμη και σε φαινόμενα τζόγου. Αλλωστε, όπως εξηγεί στην «Κ» ο Στίβεν Μπέργκερ, επικεφαλής της διεύθυνσης δικαιωμάτων των καταναλωτών στην BEUC, δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος, αφού σε αυτά τα βιντεοπαιχνίδια «πάντα θα χρειαστεί να αγοράσεις και κάτι ακόμα»…
Αυτές οι «παραπλανητικές πρακτικές» αφορούν, σύμφωνα με τη BEUC, αγορές ψηφιακών νομισμάτων εντός των παιχνιδιών, τα οποία παίζονται σε κονσόλα, υπολογιστή, κινητό ή τάμπλετ.
Πρόκειται για μια ταχέως εξελισσόμενη αγορά, καθώς βάσει στοιχείων που επικαλείται η BEUC,το 2020 οι αγορές εντός των παιχνιδιών απέφεραν παγκοσμίως περισσότερα από 50 δισεκατομμύρια δολάρια. Αυτό το ποσό αντιπροσωπεύει περίπου το ένα τέταρτο των συνολικών εσόδων της βιομηχανίας. Σε ορισμένα βιντεοπαιχνίδια, τα έσοδα από τις αγορές εντός των παιχνιδιών ανέρχονται σε δύο εκατομμύρια ευρώ ημερησίως.
«Τα παιδιά εξωθούνται να κλέψουν τους γονείς τους»
Η Βίκυ Τζέγκα, νομική σύμβουλος της Ενωσης Καταναλωτών ΕΚΠΟΙΖΩ, η οποία αποτελεί μέλος της BEUC, σχολίασε στην «Κ» ότι πρόκειται για έλλειψη διαφάνειας. «Δίπλα στα εικονικά νομίσματα, θα πρέπει να αναγράφονται τα πραγματικά χρήματα που πρέπει να δαπανηθούν, ώστε να μην υπάρχει καταχρηστικότητα», τόνισε.
Σύμφωνα με την ίδια, «τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν την έννοια του χρήματος. Ωθούν τα παιδιά στην έννοια του τζόγου, ενώ υπάρχει και εθισμός. Οταν τα παιδιά δεν βρουν χρήματα για να πραγματοποιήσουν αυτές τις αγορές, τότε εξωθούνται να τα αναζητήσουν με άλλον τρόπο, όπως να τα κλέψουν από τους γονείς τους».
